वेग..

दर रात्री आठवणारा प्रसंग झिडकारून जुएव तयार होऊ लागला. निवडलेली कपडे अर्ध्यात अंगावर सरावलेली होती, ती पूर्ण निस्तरून तो थंडीचा अंदाज घेऊ लागला. टेंटची बांधाबांध आता संपली होती. भारत यात्रेस येण्यास खेर्वून एवढा पुढाकार का घेत असे, हे त्याला इथे येऊनही उलगडले नव्हते. तीन वर्षभरापासूून कुमार त्यासाठी समजावत होताच; आताही तसाच डोळ्यासमोर उभा आहे..सुवास भरून खोल पोहचावा संंपूूर्ण शरीरात, तसा अगदी भास त्याला त्याच्या समजावणुकीत जाणवत असायचा..

"हॉव    मेंतेंद इन दिस कॉल्ड?".. कुमारने त्याला पुकारल, नकळत आपण त्या थंड गार प्रसंगाची जाणीव करून दिली, असे वाटत तो जुएवला निरखू लागला.
गंध जवळून जातोय अस वाटत जुएव त्याला हुंकारला. कधीचा तयार असलेला कुमार जुएवसोबत निघाला.  
"होप वी'ल सी सन रेज इनसीदेंतली! "
किर्र.. किर्र.. रात्र सरतेय आणि पावले वेगाने वर सरकतायेत..
दाट अंधारात केवळ कुमारला धुंडाळत वेग गाठण्यात जुएव कमी पडत होता, भारताची दुरकिर्ती असावी निशाचरांबद्दल... अस काहीस मनात बडबडत..

भारताच्या अतोच्च थंडमय परिसराला जुएव सहज जुळून गेला..
पावलांच्या आवाजाची पाठराखण करताना त्याचा शिखराकडे जाण्याचा निश्चय अधिक दृढ होत होता. कुमारला असलेली कणकण त्याला ठाऊक नव्हती. थंडी भरल्या मोसमाची उच्चता भारतातल्या जीवांची अधिक हानी करते हेही त्याला माहित नव्हत..

सुगंधाची झुळूक वारंवार येत होती.. गडद शांतता, प्रफुल्लीत वातावरण...तसा जुएव सुखावला..
खरच भारताचा पत्ता आतापर्यंत आपल्याला का माहित नव्हता.. असा विचार करत..
बर्फ झरझरू लागला आणि त्याच्या आनंदाला पारावार उरला नाही..दोन वर्षापूर्वी हरवलेली गोष्ट सृष्टी उलगडवत होती..
"हम्म..स्नो फॉल..!!!!"
"...."
"हेय.. एर उ ऑलराईट..?" त्याला कुमारचा हात गरम अति उष्ण जाणवला ..
मागे वळत श्वास घेण्यासाठी दमछाक होणारा कुमार जुएवच्या अंगावर लपेटला..नाही जणू कोसळलाच..
अंधारात खांद्यावर रित झालेलं त्याच कलेवर न जाणो किती वेळ जुएव निरखत होता..

एका मृत कस्तुरी-मृगाच्या सुगंधात..





पुढे